سه‌شنبه، آذر ۲۴، ۱۳۹۴

کاش اینجا فیلتر شده نمی بود. دلگیر است خانه ای که مهمانی نمی پذیرد.
من اما امروز را ماندم خانه، در پذیرش کامل میزبان استراحت مطلق هستم. دو هفته ای بود که از نقطه جوش پایین نمی آمدم و در دیوار بر سر اعصاب ام می خورد...
راستی دوره باریستا را گذراندم بالاخره، این روزها به نام و نشانی برای یک کافه فکر می کنم شاید برای روزهای نزدیک در سرزمین های دور.
ساناز، ناز من بود. زیبا بود و سازیبای ما شد. بروی کانتر آجر شده خانه، برایش گاهی قهوه ای ناب دم می کنم.